Što je dijabetička nefropatija?

To je česta komplikacija i značajan uzrok terminalnog zatajenja bubrežne funkcije, 40 posto bolesnika na kroničnom programu hemodijalize boluje od šećerne bolesti. Fazi tzv. manifestne nefropatije, koja označava smanjenje glomerularne filtracije ispod 60 ml/min (eGFR < 60 ml/ min), prethodi period u kojem dolazi do povišenja razine sitnih bjelančevina (albumina) u 24-satnom urinu te do postupnog povišenja krvnog tlaka. Stoga su posebno važni redoviti pregledi bolesnika uz praćenje navedenih parametara. U osoba s tipom 1 šećerne bolesti dijabetička nefropatija javlja se tri do pet godina nakon dijagnoze bolesti i razvija se u oko 50 posto bolesnika tijekom života. U osoba s tipom 2 šećerne bolesti dijabetička nefropatija može biti prisutna već u trenutku otkrivanja šećerne bolesti. Dijagnoza dijabetičke nefropatije postavlja se na osnovi kliničke slike te dokaza albuminurije i određivanja glomerularne filtracije, tj. procjene glomerularne filtracije. Biopsija bubrega, radi definitivne dijagnoze, indicirana je u osoba sa šećernom bolesti i kliničkim znakovima neke druge sistemske bolesti, aktivnim sedimentom urina, brzom progresijom bubrežnog zatajenja, obilnom proteinurijom.

Primjenjuju se antihipertenzivi i hipolipemici. Svi bolesnici s eGFR < 30 ml/min, rezistentnom hipertenzijom, poremećajem ravnoteže elektrolita, minerala i acidobazne ravnoteže moraju ići nefrologu. Šećerna bolest jedan je od najčešćih uzroka terminalnog otkazivanja bubrega u Europi, Japanu i SAD-u, a od svih bolesnika liječenih dijalizom oni s dijabetesom tipa 2 čine jednu trećinu. Smrtnost je u prvoj godini liječenja dijalizom 22 posto veća nego kod bolesnika bez šećerne bolesti, nakon pet godina dijalize je 15 posto veća. Zbog velike smrtnosti bolesnika, slabije kvalitete života, čestih komplikacija i visoke cijene liječenja vrlo je važno dijabetičku bubrežnu bolest prepoznati što ranije, usporiti njezino napredovanje ili je potpuno spriječiti.