Mnogobrojna publika crtića još čeka dobar film

ZAGREB - Nakon dva dana 19. Animafesta (u svom 3. “dugometražnom” izdanju) i četiri filma prikazana u programu konkurencije, miljenik festivala još se nije pojavio.

Na samom otvaranju Pritt Paern i Olga Paern podbacili su sa svojim novim filmom, “Životom bez Gabrielle Ferri”, i od tada traje iščekivanje; čekanje prvog jačeg filma. Estonac Pritt Paern legenda je i Animafesta (prošle godine dobio je nagradu za životno djelo) i svjetske animacije.

Zanemarivanje priče

“Život bez Gabrielle Ferri” osvojio je nekoliko nacionalnih i međunarodnih nagrada, no čini se kao da se film iscrpljuje u animaciji, uvelike zanemarujući priču i naraciju.

Sama tema filma - komplicirani život dvoje supružnika i položaj njihova maloljetnog sina u njemu - čini se jako pikantnom.

Međutim, priča se brzo raspada, film ima neke pripovjedalački vrlo konfuzne dijelove, i pljesak na kraju projekcije bio je vrlo mlak, premda je i autor bio u dvorani.

Sličan problem nejedinstva animacije, teme i priče, pokazao je “Masni Boogie” Gustava Cove, jedan od favorita umjetničkog direktora Krešimira Zimonića. I argentinski film, snimljen prema strip parodiji “Prljavog Harrya”, ima dojmljivu animaciju.

“Masni Boogie” glasan je i za uši i oči. Gustavo Cova ne ustručava se niti parodijskog ubijanja pasa i starica. Ali iza tih “atrakcija” krije se tek jedan (polupotrošeni), ironijski žanrovski pastiš.

Drugi dan donio je animacijski i narativno nešto harmoničnije filmove. Bill Plympton, stari gost Animafesta, s “Idiotima i anđelima” dupkom je ispunio dvoranu kina Europa. Gledatelji su velikim pljeskom pozdravili i njega, i sve suradnike i uzore koje je navodio (Tom Waits, David Lynch).

S filmom o idiotu koji dobije krila bilo je nešto drugačije. “Idioti i anđeli” imaju narativnu kompaktnost, i prepoznatljivu animaciju, ali ne i ono “više”.

Kaligrafski rukopis

Na kraju, do sada je najviše simpatija kritike i publike pokupila “Tajna Kellsa”, mali film o kaligrafskom latinskom rukopisu iz trinaestog stoljeća, Knjigom Kellsa.

Film Irca Tomma Moorea dječji je film koji mogu gledati i roditelji , a kao i većinu hollywoodske animirane produkcije, film krasi ono što njegovi prethodnici nisu imali - jedinstvo svih nosivih elemenata filmskog djela. Ukratko, Animafestu je u stanju iščekivanja.