MLETAČKI POBJEDNIK Zlatni lav pripao Lavu Diazu, Filipincu koji snima najdulje filmove

Filipinski režiser Lav Diaz pob­jednik je 73. filmskog festivala u Veneciji koji je završio u subotu navečer.

Internacionalni žiri kojim je predsjedao britanski redatelj Sam Mendes dodijelio je nagradu Zlatni lav filmu Diazovu filmu “Žena koja je otišla”, priči o ženi koja se nakon trideset godina vraća s robije na koju je dospjela iako nije počinila zločin.

Druge nagrade

Drugu nagradu - veliko priznanje žirija - dobio je glasoviti modni stilist Tom Ford za svoj drugi redateljski rad, “Noćne životinje” (Nocturnal Animals). Srebrnog lava za najbolju režiju dobili su ravnopravno meksički redatelj Amat Escalante za nadnaravni triler “Divlje područje” (La region salvaje) te Rus Andrej Končalovskij za melodramu iz 2. svjetskog rata “Raj”.

Nagradu za najbolju žensku ulogu Kup Volpi dobila je Emma Stone za američki mjuzikl “La La Land” Damiena Chazellea, dok je kup Volpi za najbolju mušku ulogu dobio Oscar Martínez za argentinsku komediju “Počasni građanin” (El ciudadano ilustre). U njoj, Martinez glumi dobitnika Nobelove nagrade za književnost koji prvi put nakon dugih desetljeća putuje u rodni gradić primiti plaketu počasnog građanina.

Nagradu za najbolji scenarij dobio je Noel Opppenheim za biografski film “Jackie” o Jacqueline Kennedy, a nisku nagrađenih američkih filmova upotpunio je film “The Bad Batch” debitantice Lily Amirpour, koji je dobio posebno priznanje žirija.

Fedeora Hani Jušić

Ranije je objavljeno da je film “Ne gledaj mi u pijat” Hane Jušić dobio jednu od četiri nagrade žirija kritike FEDEORA. Hrvatski je film dobio nagradu za najbolji europski film.

Lav Diaz (1958) jedan je od najosebujnijih i najmanje izgledanih kultnih režisera suvremenog filma. Kao redatelj djeluje od konca 90-ih godina, a prije Zlatnog lava već je osvajao sporedne nagrade u Berlinu i u Veneciji te Zlatnog leoparda - glavnu nagradu Locarna - za film “Što je bilo prije” iz 2014. Premda je nagrađivan, a među probranijim filmofilima ima kult­ni status, Diaz je izvan festivalske niše malo distribuiran i prikazivan, ponajprije zbog ekscesne duljine filmova.

Spori film

Njegov friški mletački pobjednik “Žena koja je otišla” traje 226 minuta i spada među najkraće redateljeve filmove. Ove zime, Diaz je u Berlinu dobio Srebrnog medvjeda za film “Uspavanka za tužnu tajnu” koji traje 8 sati i 5 minuta, a donedavno najpoznatiji Diazov film - “Smrt u zem­lji Encantosa” - traje čak 9 sati. Riječ je o filmu koji je 2007. također dobio nagradu u Veneciji u sekciji Horizonti, a jedno cannesko kino film je prikazivalo tijekom cijele noći, i to tako da bi gledatelji koji su ostali do kraja filma ujutro nakon projekcije dobili vruću juhu od luka.

Diaz radi i igrane i dokumentarne filmove, u pravilu crno-bijele, koje karakterizira spori onirički ritam i ritualizirano ponavljanje često slično kadriranih scena s varijacijama.

Lav Diaz tipičan je predstavnik onog usmjerenja u svjetskom filmu koji je britanski kritičar Johnatan Romney nazvao “slow cinema” (spori film). Kod autora “slow cinema”, snovidljiva, onirička sporost postaje element autoreferencijalnosti, a gledatelj umjesto da je usisan u filmsku iluziju postaje svjestan vremenske teksture i filmske forme.

Politični filmovi

Diaz, međutim, nije apstraktni eksperimentator. Filmovi su mu često vrlo politični, često se bavi klasnim proturječjima siromašnih Filipina, a pretpos­ljednji film “Uspavanka za tužnu tajnu” patriotska je epopeja o borbi Filipinaca protiv španjolske kolonizacije. Vrijedi spomenuti i to da je Diaz, premda su mu filmovi izrazito dugi, nevjerojatno produktivan filmaš: od 2011. do danas snimio je čak osam filmova.