‘Zapečaćeno vrijeme‘

Devet eseja Andreja Tarkovskog, rigidnog propovjednika jedne (filmske) vjere

Oba lica Tarkovskog - njegova genijalna umjetnička dosljednost i njegova tvrdoglava jednoumnost - isijavaju iz knjige  ”Zapečaćeno vrijeme”, zbirci filmsko-autobiografskih eseja koje je Tarkovski dovršio neposredno pred smrt 1986. godine

 AFP photo
Ruski redatelj bio je modernist koji voli moderniste i gorljivi vjernik koji voli samo filmove s elementom duhovnosti

Andrej Tarkovski (1932. - 1986.) spada u krug redatelja koji su 70-ih i 80-ih tvorili vododijelnicu između dvije filmske sekte i filmske ideologije. Za naraštaj autorske kritike i art-filmofila Tarkovski je bio šifrirano ima za prepoznavanje. Bio je manje razvikan od Bergmana, dotjeraniji od Antonionija, zahtjevniji od Ozua. Bio je genij u kojeg su se ipak kleli samo poznavatelji, najočitiji primjerak pravog autorskog filma.

Za žanrovsku kritiku koja je 70-ih i 80-ih uzimala maha Tarkovski je pak bio oličenje onog što ih je u etabliranom filmu nerviralo: pompozni Autor i Artist s dva velika A, pretenciozni gnjavator koji snima kadrove od pet minuta u kojima samo žubori voda, te dosadu i sporost prodaje...

Želite li dopuniti temu ili prijaviti pogrešku u tekstu?
Linker
19. studeni 2024 08:19