Nagrada Viktor Kovačić za najuspješnije arhitektonsko ostvarenje dodijeljena je Vjeri Bakić i Matthiasu Kulstrunku za Bazenski kompleks Svetice

Nagradu Viktor Kovačić za najuspješnije arhitektonsko ostvarenje u svim područjima arhitektonskog stvaralaštva u 2016. godini dodijeljena je nedavno Vjeri Bakić i Matthiasu Kulstrunku za Bazenski kompleks Svetice.

U obrazloženju žirija Udruženja hrvatskih arhitekata stoji: ”Bazenski kompleks Svetice emanira suvremenu afirmaciju i kontekstualizaciju jedne od najstarijih zagrebačkih sportskih lokacija. Arhitekti svoj disciplinirani arhitektonski narativ vješto upisuju u prostor starajući pri tome afirmativni i suvremeni urbani ambijent.”

Na istočnom ulazu u Zagreb, na jednoj od najstarijih sportskih lokacija u gradu, lani je otvorena zgrada Bazenskog kompleksa Svetice. Nastala je u direktnom dijalogu s Maksimirskom šumom te zatečenim prirodnim ambijentom sportskog parka.

U bazenskoj dvorani nalaze se olimpijski bazen 50×25 metara te bazen za rasplivavanje i rehabilitaciju 25 x 13.7 metara. Bazenski kompleks sadrži i mali bazen, za učenje plivanja 8 x 6 metara, vodeno igralište te prostor wellnessa s toplim i hladnim bazenom, i vanjskim drvenim atrijem.

Središnji prostor bazenske dvorane ograđen je s istoka i zapada masivnim longitudinalnim servisnim traktovima, dužine 120 metara i natkriven filigranskom bijelom čeličnom konstrukcijom. Osvjetljenje dvorane je bazilikalno, te je vizualno staklenom opnom otvorena prema okolnoj prirodi i sportskim borilištima. Površine uzdužnih zidova bazenske dvorane obložene su prefabriciranim betonskim elementima s agregatom dravskog šljunka na površini, koji se nepromjenjeni nastavljaju iz eksterijera u interijer.

Osjećaj plivanja u bazenskoj dvorani je kao u vanjskom prostoru, samo natkrivenom. Na krovnim terasama tako formiranih servisnih traktova nalaze se sportska igrališta malog nogometa, badmintona, odbojke na pijesku te uzdignute drvene palube i sunčališta za korisnike bazena.

Bijela boja zajedno sa svjetlom potpuno dematrijalizira nosače rešetkaste konstrukcije i daje dojam lakoće kristaličnoj prizmi dvorane.Tako vizualni fokusi prostora ostaju plavi tonovi vode, promjenjive nijanse okolnih krošnji i prigušene boje riječnog šljunka po zidovima. Nasuprot tome teška masivna konstrukcija bočnih betonskih zidova izvana stvara monumentalnu bazu, a u unutrašnjosti formira longitudinalne prostore servisnog dijela, definirane ogoljenom konstrukcijom uzdužnih betonskih zidova s površinom od pjeskarenog betona.

Doživljaj objekta na taktilnoj razini kroz različite pojavnosti raznih betonskih površina gotovo da je važniji od vizualnog. U suprotnosti s veličinom i bjelinom bazenske dvorane, površine prostora malog mjerila - garderobe, tuševi, prostorije welnessa i druge obojane su monokromatskim intenzivnim bojama. Zajedno u kontrastnom skladu, tvore atemporalnu monumentalnost i elementarnu jednostavnost ove kuće suvremenog doba.